Selîm Biçûk

… Û Ez ji min dizîm

Li kenarê xilmaşiyek sersem,
xuşîna çêm, me bi bişirîna xewnê radizand
Payîzokek mişexte,
bi ahenga Seremergê,
ava çêm miçiqand,
şev talan kir,
… ez bêdeng cefilîm,
li dengê Terqînê siwar bûm
bi bîna şevê…
ev sersemî…
ew bêrî…
seranser…
Hezarcaran hatim silavgeha perestgeha te
Hezarcaran hatim cihê civanê
Hezarcaran bûm perçe û parî
… min xwe nedît
Mişextiya xwe li kolanên tenahiyê diçêrînim
Bi heyranokan payîzokên te radizînim
Perçe û pariyên xwe dikim seyrangeh,
li pêşwaziya hevdîtinê radixim
Li ber derî,
li qerexê çêm,
li kenarê mirina yekalî
ji bo maça dawî, dibim bişirîna bişkuvîna sorgulan
Ev zarîn,
xweristiya hejîna bejna te ye
bi bêrîkirina bîranîna lêvan,
ber bi perestgeha dilê tarî,
bêhejmar çûna min ber oxir dibe
hatina min wêran dibe
Dîsa dimînim,
li xwe digerim,
te nabînim…

selim@bicuk.de